16 Αυγούστου 2009

Τάδε έφη Ριχάρδος

Με τίτλο : Κατακαημένη Κύπρος
Ο Ριχάρδος Σωμερίτης ξαναχτυπά - εδώ
Ο έντιμος Ριχάρδος είναι μονοφαγάς. Δεν αφήνει τίποτα για τους Τούρκους. Πάντα τους προλαβαίνει γράφοντας ο ίδιος επιχειρήματα που ίσως και οι ίδιοι δεν αρθρώνουν, ίσως και αμφιβάλλοντας για την αλήθεια τους.
* Έρημη χώρα μην ψάχνεις για βαρβάρους, είναι πάντα εδώ, εντός των τειχών.
Ακολουθεί η βαθυστόχαστη ανάλυση Ριχάρδου :
«Η ιστορία της Κύπρου δεν διαφέρει από την ιστορία πολλών άλλων χωρών: είναι τραγική. Το έγκλημα της δολοφονίας το 1974 πέντε ελληνοκύπριων αιχμαλώτων (από άτακτους Τουρκοκυπρίους στους οποίους παραδόθηκαν από τον τακτικό τουρκικό στρατό εισβολής) αλλά και η σφαγή μιας τετραμελούς οικογένειας στη Λάπηθο είναι από κάθε άποψη πράξεις φρικιαστικές. Και άνανδρες. Οσοι όμως τα περιγράφουν αυτά σήμερα και αξιώνουν διεθνείς δίκες και άλλα δεν θα έπρεπε να ξεχνούν και τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Κύπρο από Ελληνοκυπρίους της ΕΟΚΑ, της ΕΟΚΑ Β΄ και άλλων ευαγών σωματείων. Συχνά με τις ευλογίες ή και τη συμμετοχή των Αρχών. Πρόσφατη είναι η αποκάλυψη της σφαγής έξι Τουρκοκυπρίων στο Παραλίμνι, το 1964...

Το κεφάλαιο «Αγνοούμενοι» αφορά όλα τα εγκλήματα. Ο κατάλογος των αγνοουμένων περιλαμβάνει 1.619 Ελληνοκυπρίους και περίπου 500 Τουρκοκυπρίους. Συνεχίζεται από μερικά χρόνια, με βάση απόφαση του ΟΗΕ, η από κοινού αναζήτηση των κρυφών τάφων (συνήθως πηγάδια) και η «ταυτοποίηση» όσων λειψάνων αποκαλύπτονται. Ως τώρα έχουν «ταυτοποιηθεί» με τη μέθοδο του DΝΑ τα οστά 128 Ελληνοκυπρίων (ανάμεσά τους 35 που σκοτώθηκαν σε μάχες) και 44 Τουρκοκυπρίων, που η τύχη τους ήταν άγνωστη από το 1964 ή από το 1974.

Είναι φυσική η οργή για όλα αυτά. Αρκεί να μην είναι μονόπλευρη. Αν κάτι θα έπρεπε να καταδικαστεί ομόφωνα, αυτό είναι, όπως και στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι όσοι πολιτικοί και οι εθνικιστικές ως τον ρατσισμό πολιτικές που οδήγησαν σε αυτά. Καθώς και όσοι ηγέτες των δύο «μητέρων πατρίδων» συστηματικά υποδαύλισαν τα μίση στην Κύπρο προτάσσοντας οράματα «Ενωσης» ή «Ταξίμ».

Εδώ και έναν χρόνο ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας και ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας Μεχμέτ Αλί Ταλάτ αναζητούν ομοσπονδιακή λύση για την επανένωση της κοινής πατρίδας τους χωρίς πια «Κατεχόμενα». Οπως κύλησε πολύς χρόνος με το νησί διχοτομημένο, όλα είναι δύσκολα... Εν τω μεταξύ έγιναν όμως και βήματα συμφιλίωσης, με πιο πρόσφατο το άνοιγμα ενός ακόμη οδοφράγματος. Η από κοινού ανθρωπιστική έρευνα για τους αγνοουμένους παίζει και αυτή τον ρόλο της. Ή μάλλον έπαιζε. Γιατί οι πρόσφατες αποκαλύψεις δεν βελτιώνουν τα πράγματα.

Ποιος μπορεί να μη θυμώσει με αυτές; Ανθρώπινη είναι για όλους η οργή. Απλά, όσοι είναι υπεύθυνοι άνθρωποι θα έπρεπε εδώ και εκεί, ακόμη και με κυνισμό, να δουν ψύχραιμα τι συμφέρει το μέλλον όλων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να καταδικαστούν, τουλάχιστον πολιτικά και ιστορικά, όσοι οδήγησαν στις σφαγές. Το μπορούν αυτό οι πολιτικοί; »

Δεν υπάρχουν σχόλια: