Δυστυχώς για άλλη μια φορά η άμοιρη Ελλάδα μας διχάζεται: « Έλληνας εναντίον Έλληνα».
Τα κατάφεραν, κι ας καμαρώναμε ότι επιτέλους ξεφύγαμε από αυτό, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε να ενώσει τους Έλληνες και ότι οι νέες γενιές δεν θα έχουν αναφορά σε εμφυλιο-πολεμικά συνθήματα.
Ναι μπορεί όταν υπήρχε ευμάρεια όλα αυτά να είχαν ξεχαστεί.
Μπουκωμένα στόματα ένθεν και ένθεν δεν μπορούν να φωνάξουν.
Τώρα που άδειασαν είναι ελεύθερα και φωνάζουν. Θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί αυτό, αν είχαν φροντίσει οι κυβερνώντες να μορφώσουν το λαό.
Το ότι οι πτυχιούχοι αυξήθηκαν δεν σημαίνει ότι μορφώθηκαν – η πραγματική μόρφωση δεν αποδεικνύεται με πτυχία.
Κατάφεραν να αφαιρέσουν τα ιδανικά, την πίστη την φιλοπατρία, την υπερηφάνεια του να είσαι Έλληνας.
Όχι σοβινιστικά, αλλά με κρίση να βλέπουμε τα ελαττώματά μας και να τα διορθώνουμε και τα προτερήματά μας να τα φυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού, να τα μεταβιβάζουμε από γενιά σε γενιά.
Αλλά το μεγαλύτερο έγκλημα που κάνανε είναι να μας κάνουν ανθρώπους χωρίς πίστη.
Και στον άνθρωπο χωρίς Θεό του επιτρέπονται τα πάντα! (Ντοστογιέφσκυ).
Να παραποιήσουν την ιστορία μας, που καμία ιστορία στον κόσμο δεν μπορεί να την πλησιάσει στο ελάχιστο.
Μάλιστα τελευταία γίνεται και προσπάθεια να μας κάνουν να ντρεπόμαστε γι’ αυτή (Τατσόπουλος και CIA). Οι ξένοι στέκονται με θαυμασμό μπροστά στα επιτεύγματα της Ελληνικής φυλής και πάρα πολλοί από αυτούς με ζήλεια και φθόνο.
Κατακρεούργησαν την γλώσσα μας και αυτοί που τόσα χρόνια έκαναν προσπάθεια για να καταφέρουν όλα αυτά κλαίνε σήμερα με κροκοδείλια δάκρυα για το έλλειμμα δημοκρατίας.
Την ασυδοσία ήθελαν να φέρουν και τα κατάφεραν. Ας θερίσουν αυτά που έσπειραν, τα παιδιά μας όμως τι φταίνε;
Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου