Ο μέγας αντιφασίστας Ν. Θεοδωρίδης και το κόμμα του τι μας λένε; Μα μια απλή διέλευση ζήτησαν οι (κατά τα άλλα) φασίστες του Μουσολίνι και εμείς χύσαμε τόσο αίμα;
Αργότερα βέβαια αυτή την απλή διέλευση θα ζητούσαν και οι Γερμανοί. Περάστε κύριοι (κατά τον Νάσο).
Το συμπέρασμα. Οι ιστορικές συριζοαπόψεις (μέσω του Νάσου) και μη μας ξεγελάνε οι δήθεν διαγραφές που ακούγονται, μας προϊδεάζουν για το τι θα συνέβαινε αν συριζαίοι ήταν το 1940 στην εξουσία.
Θα έλεγαν σε Ιταλούς και Γερμανούς περάστε. Εμείς είμαστε υπέρ της ειρήνης και δεν θα χύσουμε το αίμα του λαού μας.
Δεν θα είχε υπάρξει καμία μάχη, οι Γερμανοί δεν θα καθυστερούσαν στην Ελλάδα, η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν δεν θα προλάβαινε να ανασυνταχτεί και ο στρατός του Χίτλερ με άνεση θα είχε καταλάβει και την Σοβιετική Ένωση.
Σήμερα θα είχαμε μια «ωραία» Χιτλερική Ευρώπη, δεν θα είχαμε και οικονομικές κρίσεις, όλα θα ήταν οργανωμένα, και βεβαίως οι Έλληνες σύμμαχοι θα είχαν και υψηλά πόστα στο καθεστώς.
Κατά τα άλλα μας παριστάνουν και τους αντιφασίστες, αυτοί που θα είχαν εγκαθιδρύσει τον φασισμό.
Άλλωστε προμηνύματα φασισμού έχουμε και τώρα, αν παρακολουθήσουμε τις απόψεις και την πρακτική τους!
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΥΡΙΖΑ
28η Οκτωβρίου: Ο πόλεμος που τελικά δεν ήταν "τρικούβερτο γλέντι"
Του Νάσου Θεοδωρίδη*
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για ιον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γΓ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη 1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.
Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματος του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".
Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.
Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ' όλους τους Έμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Ολοι θα Ίανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια Όι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις τηνπρώτην γραμμήν;'».
Δημοσιεύσεις του Θεοδωρίδη στην αυγή.
Το παιδί έχει και έμμισθη θέση με πρόταση του συριζα
Τον ήξεραν και τον ξέρουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ και τον αμείβουν πάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου