Σε μια μέρα «ελευθερίας» βρέθηκαν δύο φίλοι προερχόμενοι από την Κόλαση
και τον Παράδεισο.
Πως περνάτε εκεί στην κόλαση; ρωτά ο ένας.
- Πολύ άσχημα. Ολημερίς και ολονυχτίς τρωγόμαστε και βριζόμαστε.
- Τι διαφορές έχετε τώρα;
- Ο κάθε ένας από εμάς πιστεύει ότι είναι καλός και ότι όλοι οι άλλοι
είναι κακοί.
- Ο Θεός ποια θέση παίρνει; ρωτάει ο πρώτος.
- Ο Θεός μας συγχωρεί όλους και λέει πως είμαστε καλοί, ανοίγει
μάλιστα και την πόρτα της Κόλασης, για
να βγούμε έξω.
- Και εσείς τι κάνετε; ρωτά με απορία ο πρώτος.
- Εμείς βαστάμε την πόρτα, να μη βγει κανένας έξω, γιατί δεν αντέχομε
την κοροϊδία να γλυτώσουν οι κακοί την κόλαση.
- Κοίταξε φίλε μου πόσο μοιάζουμε με σας … (εμείς του Παραδείσου) λέει
ο πρώτος. Μόνο που εμείς πιστεύομε ο καθένας μας ότι ο ίδιος είναι κακός και
ότι όλοι οι άλλοι είναι καλοί. Κι ο Θεός μας λέει το ίδιο όπως και σε σας πως
όλοι είμαστε καλοί. Και χαιρόμαστε όλοι!
- Και με την πόρτα τι κάνετε; ρωτά πάλι ο δεύτερος.
- Εμείς βαστάμε την πόρτα ανοιχτή, για να μπαίνουν οι φουκαράδες, που
βασανίστηκαν στον απάνω κόσμο.
- Κι αν μπει και κανένας κακός; ρωτά ο δεύτερος.
- Ε, και τι μας νοιάζει; Μήπως κι εμείς δεν είμαστε κακοί; απαντά ο
πρώτος.
- Κοίταξε φίλε μου, λέει τότε αναστενάζοντας ο δεύτερος, πόσο χαζός ήμουνα.
Δεν σκέφτηκα να έρθω και εγώ στον Παράδεισο. Και πως βρέθηκα στην Κόλαση δεν το
κατάλαβα.
- Δεν το κατάλαβες, του λέει τότε ο πρώτος, γιατί δεν υπάρχει καμιά Κόλαση.
Έτσι τον λένε τον τόπο σας, για να του
δώσουν ένα όνομα.
- Και τότε τι είναι;
- Είναι το μάζεμα αυτών, που δεν πιστεύουν στον Θεό. Κι επειδή έχετε
κακία ο ένας στον άλλον, γι’ αυτό κάνετε τον τόπο σας Κόλαση.
*Η αυταρέσκεια έχει ως συνέπεια την κατάκριση των άλλων. Η Κόλαση
είναι έργο ανθρώπινο από την αρχή ως το τέλος.
(Από το βιβλίο του Κ. Γανωτή “Αποκλειστικά για Γονείς” – εκδ.
Αρχονταρίκι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου